Nie zamiatajmy pod dywan! Czyli o tym, jak cierpią dzieci, gdy nie reagujemy adekwatnie na przemoc. Każdą.
Maria Hawranek2024-06-12T10:24:31+02:00„Zamiatanie pod dywan” – to refren, który powtarzają dziewczynki, gdy mówią „Kosmosowi” o bezczynności dorosłych. O tym, że nawet gdy dzieci opowiedzą o doświadczanej przemocy (lub przemocy, którą widzą), dorośli często ją bagatelizują, nie wierzą, a jeśli uwierzą, nie reagują adekwatnie. Rodzice, nauczyciele, dyrektorzy szkół, opiekunowie, sędziowie. Tymczasem żyjemy w kraju, w którym przemoc w wobec dzieci, także rówieśnicza, jest raczej normą niż wyjątkiem. Systemowo zostawiamy dzieci w poczuciu bezradności i samotności.











