Ona chce używać komunikatora. Ale ty postanawiasz się na to nie zgodzić. Jednocześnie źle ci z tym, że w ten sposób ją ograniczasz, utrudniasz jej życie, odcinasz od rówieśników. Chcesz, żeby była tak wolna, jak to tylko możliwe. Ale też chcesz, żeby była bezpieczna. Czy stawiając smartfonowe weto swojej córce, czujesz zagubienie? Ten tekst może ci pomóc nie tylko uzyskać jasność, ale też ułożyć plan działania

Co sprawia, że Polska ma najwyższy wskaźnik wypalenia rodzicielskiego w Europie? Na ile włączanie dzieci we współdecydowanie prowadzi do ich zagubienia i do rodzicielskiego poczucia utraty kontroli? – Potrzebą dzieci jest klarowne przywództwo, a nie bycie pytanym o wszystko – mówią eksperci. A rodzice opowiadają, na jakie manowce sprowadziło ich ciągłe podążanie za potomkami. Temat zgłębia Aleksandra Daszkowska-Kamińska – i pokazuje, jak możemy sobie ulżyć

Jak budować bezpieczną wioskę dla wszystkich dzieci, także tych neuroróżnorodnych i z niepełnosprawnościami? Jak zapraszać do wspólnej zabawy dzieci zdrowe i jak odpowiadać z wrażliwością na ich pytania? Z wrażliwością, dodajmy, na obie strony spotkania? Autorką tekstu jest Magda Moskal, mama Emila z niepełnosprawnością* i dwójki jego starszego rodzeństwa. Więcej o Emilu i jego rodzinie można przeczytać w książce Emil i my. Monolog wielodzietnej matki

Dziewczynki w Polsce to najbardziej samotne dzieci w Europie. Same wśród rówieśników – i same w domu. Jak to zmienić? Co mogą zrobić dorośli, żeby im pomóc? Ekspertki przyglądają się wyzwaniom i podsuwają rozwiązania.

Twoja córka przychodzi pewnego dnia i mówi: „mamo, zostałam wegetarianką”. Ma dziewięć, dwanaście, a może piętnaście lat. Rośnie, rozwija się, zaczyna miesiączkować, jest aktywna fizycznie. Czy jej na to pozwolić? A jeśli tak, to jak zadbać o jej zdrowie w tej sytuacji i jak wspierać w tej decyzji żywieniowej?

„Kiedy dociera się do diagnozy, wszystkie kropki się łączą i to daje poczucie, że wreszcie się rozumie, o co chodzi. Dlaczego się tak, a nie inaczej zachowuję, dlaczego w określony sposób wyrażam emocje, dlaczego jest mi trudno w komunikacji i relacjach z innymi ludźmi. I to naprawdę może zmienić życie” – mówiła mi Ewa Furgał w wywiadzie opublikowanym na Portalu Wiedzy w czerwcu 2022 roku. Sama otrzymała diagnozę spektrum autyzmu w wieku trzydziestu sześciu lat. Tylko czy diagnoza pomaga rodzicom w wychowaniu neuroatypowych dzieci? Czy jeśli okazuje się, że i ja, i dziecko jesteśmy w spektrum albo mamy stwierdzone ADHD, jest nam łatwiej? A co, jeśli moja neuroróżnorodność spotyka się z dzieckiem typowym?